Sonate voor twee gitaren (1993) niet uitgegeven
De combinatie van twee gitaren biedt een componist de mogelijkheid de instrumenten met elkaar een dialoog te laten voeren, elkaar om beurten op de voorgrond te laten treden, met elkaar a.h.w. te laten wedijveren, kortom te laten concerteren. In de 3-delige sonate wordt hiertoe voortdurend gelegenheid geboden.
Het eerste deel is geschreven in de klassieke hoofdvorm. Het tweede deel is een passacaglia waarbij de eerste helft van het thema is opgebouwd uit vier maten die in de volgende vier maten gespiegeld herhaald worden. Het derde deel heeft de vorm van een rondo, dat wordt afgesloten met het hoofdthema uit het eerste deel in de vergroting.